பனித்துளிகள் கொட்டும் இரவு
துளித்துளியாய் மகிழ்ச்சிப் பிரவாகத்தில்
மூழ்கிக் கிடக்கின்றது மனது

சின்னக் குழந்தை நீ எனக்கு
அன்பு காட்டுவது புரியாமல்
அடம்பிடித்து நிற்கின்றாய்

தினம் தினம் சட்டை
அயர்ன் பண்ணிக் கொள்வேன்
உனக்காக….

ஏதுமற்ற வெளியொன்றிலிருந்து
புறப்பட்டதொரு புயலாய்
உன் தேசத்தில்
கரையிறங்கினேன் நான்

நட்பெனும் மலர் தூவி
நான் காத்திருந்தேன்
சுண்ணாம்புக் கால்வாய் திறந்து
உன் துரோகம் காட்டினாய்…

புனிதம் என்றால்  நீயென்றிருந்தேன்
களங்கம்தான் உன் பண்பென்றாய்
புரிய வைத்தாயதை உன்செயலால்